طنزگاه مازیار سوادکوهی

رومه‌نگار و نویسنده مازندرانی مجموعه‌ای از داستان‌های اجتماعی را در یک کتاب شامل پنج فصل مستقل به بازار کتاب عرضه کرد که یکی از فصل‌های کتاب به داستان‌های کرونایی اختصاص دارد.به گزارش واژه روز به نقل از ایرنا، انتشارات آرون سومین کتاب «عادل جهان‌آرای» نویسنده و رومه‌نگار مازندرانی را با نام «اشک‌هایش» منتشر کرد که در آن ۱۶۶ داستان کوتاه و داستانک در پنج فصل گنجانده شده است.این کتاب که گزیده‌ای از داستان‌های کوتاه مستقل یا سریالی و داستانک‌های نوشته

باور بفرمایید بعضی وقت‌ها به خودمان نهیب می‌زنیم، نهیب سخت و جاندار، به صورتی که خودمان با همان نهیب‌مان یک جوری از جایمان می‌پریم که اگر در منزل باشیم،‌ علیاحضرت همسربانوی گرامی ما ناگهان دست به دعا می‌شوند، به این گمان که ما یا سر به هوا شدیم یا آنکه هوایی توی سرمان رفته است که چنین از جای‌مان پریدیم.

باور بفرمایید یکی از دلمشغولی‌های ما در دوران قبل از تولد این بود که هر وقت باد می‌وزید یا جایی را که می‌دیدیم توفانی در راه است، نگاه می‌کردیم و اتفاقا خودمان را هم به دست باد یا توفان می‌دادیم.

باور بفرمایید وقتی دیروز شنیدیم دولت می‌خواهد یارانه کسانی را که ماشین یا همان خودرویشان 200میلیون تومان قیمت دارد، قطع کند، داشتیم از تعجب و شگفتی و بهت و حیرت می‌رفتیم زیر زمین یا زیر آسمان یا بالای کهکشان‌ها.

باور بفرمایید دیشب ناخودآگاه نشسته بودیم که دیدیم ناخودآگاه‌تر ناگهان بچه‌جان آمد توی اتاق، تو گویی که مثل یک زلزله چندین ریشتری ما را از جایمان پراند. کلا عادت ایشان از قبل از دوران تولدش هم این‌جوری بود.

در آخرین متن این درگاه (طنزگاه مازیار سوادکوهی) که سال گذشته رخ داد و عنوان آن هم « چشمی که اشک دارد، طنز ندارد » بود، چند تن از دوستان لطف کردند مطلب را تا آخر خواندند، این‌که نوشتم تا «آخر خواندند » به این دلیل است که گاهی ما با خواندن بخشی از متن یا مثلا فقط تیتر و سوتیتر یا لید آن، فکر می‌کنیم همه‌ی متن را خواندیم و منظور نویسنده را درک کردیم و حالا می‌توانیم جوابی درخور به متن یا نویسنده‌ی متن بدهیم، در حالی که هر متن یا کتابی را باید تا پایان آن

من در بخش اول این مقاله تأکید کردم که طنز می‌تواند شادی‌آفرین باشد، اما تردیدی نیست که شادی اساسن در یک فضای مناسب که روحیه طرف آماده پذیرش طنز باشد، رخ خواهد داد. طنز بخشی از حقایق زندگی‌ست. نمی‌توان طنر را از زندگی جدا کرد و بر این گمان بود که طنز بخش واقعی زندگی نیست،نخیر، اتفاقن هست. هر جا که زندگی هست، هم طنز هست و هم غم و اندوه.البته طنز مقابل اندوه نیست، فاصله فراوانی بین این دو هست. ادامه دارد.